Mogłaby zamknąć oczy, udawać, że wszystko jest w porządku. Wiedziała jednak, że nie da się żyć z zamkniętymi oczami.

Moja gra (…) polega na tym, żeby uniknąć szachu, w jakim chce mnie postawić życie, a to nie mało (…) I(…) jak wszyscy, muszę się uciekać się do drobnych sztuczek, żeby jakoś szło.

W przeciwieństwie do reszty jej życia, w swoim domu decydowała, kto ją odwiedzi i jak długo potrwa jego wizyta. Zupełnie inaczej niż w jej sercu, które pozwalało ludziom wtargnąć bez pozwolenia, rozpanoszyć się w nim, a potem odejść, gdy pragnęła, aby pozostali dłużej.

Coś wam powiem: są w życiu większe przyjemności, niż kąpiel w kałuży i paradowanie po zimnie w mokrych ciuchach.

Życie to tylko tkanina przyzwyczajeń.

Nazywam się Aragorn, syn Arathorna, i będę was bronił, choćby za cenę życia.

Żył na uboczu środowiskowej krzątaniny, towarzyskich układów, ploteczek, zanurzony w swoim odrębnym świecie twórczej wyobraźni, cierpliwie znoszący przeciwności losu. Prawdziwy ''Mistrz Cierpienia'' na scenie życia, już bez literackiej stylizacji.

Chwile życia są kruche i słodkie, jak chróst.

Oto niekończący się kołowrót istnienia, oto co się nazywa w buddyzmie „samsarą”, oto co przedstawia tak zwane „koło życia i śmierci”. Czy w takim ujęciu nauka o karmie nie graniczy z fatalizmem? Nie jest tak, ponieważ karmę gromadzą przecież sami ludzie.

Przepiękna muzyka. Czasami płaczę, kiedy tego słucham, płaczę z żalu, że światem nie można dyrygować jak orkiestrą. Życia nie można zapisać na pięciolinii.

W końcu w życiu jest tak, że nie zawsze właściwe jest to, co właściwe, tylko to, co jest właściwe według tego, kto decyduje.

Godność i życie są dane tylko na początku. O ich trwanie każdy musi walczyć i narażać się bezustannie.

A kiedy zaczęła czekać na jego głos w słuchawce, na dotyk jego ręki, zniknął z jej życia. Oni wszyscy tak robią, prawda?

Bunt wynika z tego, że nie znasz życia. buntujesz się przeciwko temu, co zauważasz i czego nie potrafisz zrozumieć. Kiedy zaczynasz wszystko rozumieć, mówisz: „Aha!” i masz siedemdziesiąt lat. Nie chcę dożyć momentu, kiedy w moim życiu wszystko będzie jasne.

Istnieje kilka spraw piękniejszych od seksu w kontekście kochającego się związku małżeńskiego. Stosunek płciowy może stanowić najbardziej intymny wyraz miłości, ale życie seksualne jako wyraz miłości jest bardziej skutkiem zaangażowanego związku małżeńskiego niż jego przyczyną.

A przecież wielu ludzi „posiada” dzieci po to, aby czuć się kochanymi. Bo dzieci bardzo dużo, praktycznie wszystko, potrafią wybaczyć rodzicom. Dzięki temu wielu rodziców dożywa swoich dni w złudzeniu, że byli dobrymi rodzicami, a wiele dzieci przeżywa życie w fałszywym przekonaniu, że to, iż nie byli kochani, to ich wina i że nie zasługują na miłość.

(...) cóż warta jest piosenka o miłości, w której się śpiewa: kocham cię, ty kochasz mnie, życie jest fajne, a my jesteśmy na plaży? No nie wiem. Może to kwestia pokolenia. Młodsi ludzie lubią jak się gada: byliśmy na fajnej kolacji, napiliśmy się piwa.

Każdy pies ma prawo raz w życiu zobaczyć miejsce pracy swojego pana.

Jestem kimś, kto musi żyć powoli. Widzę wtedy urok życia, doznaję go w całości.

Ludzie uważają tę całą komedię za coś poważnego, nawet mimo swej niezaprzeczonej mądrości. To stanowi ich tragedię. No i cierpią, oczywiście, lecz… bądź co bądź żyją za to, żyją realnie, nie fantazjują, bo cierpienie to właśnie życie.

Kończę 61 rok życia i nie mam żadnych przygód miłosnych. Sądzę jednak, że gdy celibat nie wiąże się z łaską Bożą, wtedy stanowi fabrykę idiotów.

Z pierwszą żoną rozstaliśmy się po 29 latach. Była żona napisała o tym książkę. Czy sprawiedliwą? Kobiety nigdy nie są sprawiedliwe. Drugie małżeństwo trwało rok. Jestem ciężkim partnerem w życiu codziennym.

Życie jest jak puszka sardynek – wszyscy szukamy klucza.

Decyzja o odebraniu sobie życia wymaga siły.

– Jeśli ta księga jest równie hojna jak i bogata, z pewnością wyczaruje mi pieniędzy tyle, że do końca żywota nic nie będę robić. Palcem nie ruszę, będę jeno leżeć na atłasowej pierzynce opychając się czosnkową kiełbasą z pszennym chlebem i z kiszonymi ogórkami.

Nie mów, że nie umiesz, skoro nawet nie spróbowałaś. Przecież ażeby powiedzieć, że się czegoś nie umie, trzeba przynajmniej kilka razy spróbować. Nie wyjdzie za pierwszym razem, to trzeba próbować następny i następny. Jeżeli nie będziesz próbować w życiu nowych rzeczy, mówiąc od razu, że nie umiesz, to będzie ci nudno. Chcesz, żeby tak było?

Pracowałem całe życie. Dbałem o rodzinę. Nie żałuję. Nie chciałem być marionetką w rękach jakichś ważniaków. Nie mam się czego wstydzić. Ale myślałem, że gdy nadejdzie pora, to ty będziesz pociągał za sznurki. Senator Corleone, gubernator Corleone. Ktoś. Cóż… nie starczyło czasu, Michael. Nie starczyło…

– (…) w życiu wszystkiego powinno się spróbować chociaż raz.

Doświadczenie zła jest najbardziej dotkliwe, najbardziej przejmujące i być może, choć nie twierdziłbym tego z taką stanowczością, to właśnie przez nie najpewniej odkrywa się przestrzeń sacrum, bez której trudno żyć.

Widziałam zaproszenie na ten marsz i muszę przyznać, że w życiu nie spotkałam się z czymś tak ohydnym. Ci ludzie chyba nie mają godności. (…) Trzeba było wyznaczyć im miejsce w zoo czy na podwarszawskich polach. Niech tam epatują swoją golizną i wulgarnością, wzajemnie wyzywają i tarzają w błocie. Centrum Warszawy nie należy do ludzi zboczonych i wynaturzonych.

Na starość każdemu smutno, w młodości każdemu powinno być wesoło, każda łza w młodości to o rok życia mniej.

Oszukałeś swoją żonę, zrobiłeś to. Żyj z tym. Pieprzysz dziewczynki, niech tak będzie. Istnieje moralność absolutna? Być może. A jeśli tak, to co? Jeśli myślisz, że tak, to bądź nią, śmiało. Źli ludzie idą do piekła? Nie sądzę. Myślisz tak – działaj w taki sposób. Piekło istnieje na ziemi? Tak. Nie chcę w nim żyć. Oto cały ja.

Nasza egzystencja jest zależna od światła, światki zawdzięczamy swoje istnienie. Nasze zdrowie także zawdzięczamy słońcu (...), korzystamy też z innej wspaniałości, którą daje światło – z koloru.

Nie orientujesz się w tym całym rozgardiaszu, który ludzie zwą życiem albo pobożnością, albo prawem.

Moje życie, to wszystko, co mam. Daję ci je, moja najdroższa.

Tymczasem media stworzyły atmosferę końca świata. Płaczą i sugerują, że inni powinni płakać. Stworzył się taki płaczliwy wór, z którego wydostać się jest ciężko. Należy to dozować – i smutek, i płacz. Ludzie muszą normalnie żyć. Brakowało mi żałoby typu obywatelskiego.

W ciągu minionych trzydziestu pięciu lat byłem pisarzem. Z sukcesem opublikowałem wiele książek. Książka, o której mowa, jest moim ostatecznym dokonaniem. Jest dziełem człowieka przez pięcdziesiąt lat wiernie służącego na ołtarzu sztuki, zwłaszcza literatury. To było moje życie. Nie mam dzieci. Są nimi moje dzieła.

Świat nie należy do nieśmiałych, lecz do odważnych. W prawdziwym życiu lepiej się wiedzie nikczemnikowi niż bohaterowi.

(...) szkoda czasu na życie w awanturze czy w ciszy. To niczego nie buduje, tylko przeszkadza, sprawia, że człowiek chodzi zły. Dlatego – jeśli ludzie chcą być ze sobą – trzeba okres awantury, która się oczywiście co jakiś czas zdarza, maksymalnie skracać.

A jeśli twój brat, który jest koło ciebie, zubożeje i finansowo podupadnie, to masz go wesprzeć. Ma żyć u ciebie jak osiadły przybysz i osiedleniec. Nie bierz od niego odsetek ani lichwy, lecz masz się bać swego Boga; a twój brat będzie żyć u ciebie.

Bycie modelką to chwilowa przygoda, może na dwa lata... a aktorstwo, mam nadzieję, na resztę życia...

Całe doświadczenie naszej egzystencji wskazuje, iż największym problemem naszej egzystencji jest to, że powinniśmy się wzajemnie kochać, ale się nie kochamy.

Wiejski rodzaj życia można by przyrównać do głodnego człowieka skupiającego cały apetyt na jedynej podanej mu potrawie i oceniającego ją należycie. Miejski zaś tryb życia – to stół zastawiony przez francuskich kucharzy. Z całej tej uczty człowiek wydobyć może tyle samo przyjemności, co z jednej potrawy, ale każde danie pozostawi w jego pamięci zaledwie drobne wspomnienia.

Życie jest zbyt krótkie, aby tracić czas na rozmowy o niczym.

Modlić się to… rozpoznać, że Bóg jest naszym życiem. I że On jest naszą miłością.

Bogactwo, wiedza, doświadczenie – to wszystko przychodzi za późno w życiu.

Chłopiec z gitarą byłby dla mnie parą,
chcę przez życie śpiewająco razem iść!

Wśród nich byli też tacy, którzy 13 lat temu zjechali tu z Użic, nie chcąc żyć pod panowaniem serbskim, a teraz znowu szykowali się do ucieczki przed innym nowym, chrześcijańskim panem. Większość jednak została, czekając na wypadki w przykrej niepewności i pozornej obojętności.

Orson, widziałeś ją w akcji. Jest płytka i samolubna! Zrujnowałaby życie tego dziecka! (…) Ponieważ jestem jej matką, wiem, co stworzyłam, i to jest prawdziwe upokorzenie.

Jeśli każdy by tak myślał (…) nie byłoby postępu w żadnej dziedzinie życia. Jeśli nikt nigdy nie próbowałby nowych rzeczy, na świecie zapanowałby zastój.

Jesteśmy zwierzętami pośród zwierząt, jedni i drudzy jesteśmy synami materii, tyle że zostaliśmy gorzej uzbrojeni. Ponieważ jednak w odróżnieniu od zwierząt wiemy, że czeka nas śmierć, przygotowujemy się na tę chwilę, korzystając z życia, które otrzymaliśmy od przypadku i przez przypadek.

Życie wymaga ciągłej pracy i nakładu energii. Nie jest to praca skierowana na zewnątrz, lecz przede wszystkim praca nad sobą, nad obrazem samego siebie, nad charakterem, uczuciami i emocjami.

Całe twoje życie zaczyna się i kończy pod kiblem!

Życie jest, jakie wierzysz, że jest. (...) Potwierdzisz to, gdyż tylko taki aspekt dostrzeżesz, takich wyborów dokonasz, nawet nie widząc innych opcji. Świat jest taki, jaki wierzysz, że jest.

Nie przypuszczałem, że Małpia Buława może działać tak relaksującą! Nie wiem, jak mogłem żyć bez ogona?! A teraz, przyjaciele, wybaczcie, ale odczuwam potrzebę podrapania się w miejsce, w którym nigdy przedtem się nie drapałem.

Pomnik jako forma upamiętnienia może mieć bardzo różny kształt. I są kształty, które skupiają uwagę i są w stanie generować wokół siebie życie. Takich pomników jest niewiele. Ich wspólną cechą jest to, iż nie są one w swej wymowie jednoznaczne. To pomniki, które można czytać na różnym poziomie.

Słabeusze nigdy nie wejdą do królestwa miłości, bo jest to królestwo bezlitosne i okrutne (…) Kobiety oddają się wyłącznie mężczyznom o zdecydowanym charakterze, bo tylko tacy dają im poczucie bezpieczeństwa, tak im potrzebne do stawiania czoła przeciwnościom życia.

Jak śmiałeś tu dzisiaj przyjść! Chciałeś zepsuć mi ślub? Nie dość się przez ciebie nacierpiałam? Po weselu masz zniknąć stąd i z mojego życia. Dotarło?

Niektórzy ludzie przyszli na świat, by samotnie borykać się z losem, ani to dobre, ani złe, takie jest życie.

Młodość byłaby doskonała, gdyby przytrafiała się pod koniec życia.

Przeszkodzić komuś w śmierci wcale nie znaczy wrócić go życiu.

Żyjemy w świecie atomowych gigantów i moralnych dzieci. O wojnie wiemy więcej niż o pokoju, o zabijaniu więcej niż o życiu.

(…) opalanie się i sterydy stanowią problem tylko, jeżeli planujesz długo żyć.

Muszę dziś ciebie zabić
Jaki sens bez miłości życie ma
Muszę dziś ciebie zabić
Póki trwa jeszcze do mnie miłość trwa

Przestało istnieć życie aktorskie, które kiedyś ogniskowało się wokół SPATIF-ów, aktorskich restauracji.

Święty Franciszek lirycznie odczuwał naturę i znajdujący się w Asyżu fresk ''Kazanie do ptaków'' (...), z cyklu przedstawiającego życie świętego, przypisywany Giottowi, po raz pierwszy ukazuje to w sztuce.

Racjonalizm to idea mówiąca, że potrafimy kiedyś pojąć całą prawdę o istnieniu.

Był tak pełen miłości życia, że aby nie widzieć tej barczystej śmierci w ciężkim hełmie, opuścił na chwilę wzrok. Zwykła cegła krzyczała kolorem radość nieruchomego, lecz żałośnie silniejszego niż ludzkie istnienia.

Strasznie bym chciała polecieć na Marsa, zobaczyć, czy tam kiedyś istniało życie. A jeśli istniało, chciałabym się dowiedzieć, jaki kataklizm położył mu kres. Wiem, że z uwagi na ogromną odległość między Ziemią a Marsem nie jest wcale pewne, czy kiedykolwiek wróciłabym na Ziemię, ale wcale mnie to nie przeraża.

Dyscypliny życia seksualnego, jakiej pragnąłby Kościół rzymski, nie uda się narzucić dzisiejszemu światu.

Najważniejsze rzeczy w życiu są warte poświęcenia im uwagi.

Prototypem wody jest „woda żywa” lub „woda żywota”. W tych mitycznych formułach zawarte jest przekonanie, że woda jest nie tylko źródłem życia, ale samym życiem i jako taka daje życie i nieśmiertelność. „Woda życia” znajduje się w krainach trudno dostępnych, strzeżonych przez różne bóstwa i potwory, ale warto ją zdobywać, gdyż ożywa, leczy choroby i zapewnia nieśmiertelność.

Bycie lekarzem to nie jest zawód, tylko powołanie.

Nasze istnienie jest rozpaczliwą próbą dopełnienia bytu.

Dragi nie są drogą do światłości. Nie zaprowadzą do życia jak z bajki, one prowadzą do cierpienia.

Trudno wymyślić odpowiedni prezent za uratowanie życia.

(…) nerwicy natręctw, poczucie winy natarczywie narzuca się świadomości, opanowuje obraz choroby i życie chorego, prawie nie dopuszcza nic innego do głosu.

Życie jest serią początków, nie łańcuchem zakończeń – dlatego jest takie piękne.

Wychowywałem się w kościele do 16 roku życia i nie zgadzałem się ze wszystkimi ich przekonaniami, odkąd tylko pamiętam, więc kiedy tylko miałem wybór, zdecydowałem się nie wierzyć w nic, oprócz siebie samego.

Największym grzechem jest nie uratować ginącego życia.

(…) nigdzie żaden ład życia, żadna wzorowość, powiedziałbym, moralność, nie jest tak ważna jak właśnie w niewoli…

Poezję rozbieram z błękitnych, złocistych szat
Zrywam z niej wszelakie ozdoby
Ubieram ją w zwykłe zgrzebne odzienie
I mówię po prostu – nie chce mi się żyć

Teatr to nie życie – nie swoich miejsc zajmować nie wolno.

Dopiero przed samym wyjściem Armii Polskiej z Rosji Sowieckiej przybyła grupa 171 mężczyzn, która wreszcie 8 lipca 1942, w rok niemal po układzie opuściła Kołymę. Byli to ludzie rzeczywiście cudem przywróceni do życia. Prawie wszyscy mieli amputowane palce u nóg i rąk i potworne plamy na ciele od szkorbutu.

Najważniejsze, żeby było zdrowie, bo nie wyobrażam sobie życia bez siatkówki.

Życie nie polega na uczeniu się, lecz na zapominaniu.

Dobre żarcie znika w błysku oka. Wszystko inne zarabia. Wiesz dlaczego? Bo to tylko żarcie. To gówno, które w nas wpychamy, pozwala nam żyć... to tylko żarcie.

Czasem najgorsze rzeczy, jakie nas spotykają, okazują się potem błogosławieństwem. Po prostu nie widzimy tego w danym momencie. Pewnego dnia możesz spojrzeć wstecz i to odczuć. Z drugiej jednak strony, pewnego dnia możesz spojrzeć wstecz i uznać, że tym razem twoje życie naprawdę się rozpieprzyło.

'''Josip Broz Tito:''' Kosak, przecież wiesz, że już po mnie. Powiedz szczerze, ile życia zyskałbym dzięki amputacji?
'''Kosak:''' Trzy tygodnie, może trzy miesiące.
'''Josip Broz Tito:''' W takim razie odczepcie się wszyscy ode mnie! Wolę umrzeć za trzy dni, ale w jednym kawałku!

W tej chwili liczyło się jedynie to, że oto stoi przed kobietą swego życia i ona wie o tym bez słów. Był tego bardziej pewien niż czegokolwiek na świecie.

Nie chcę tak po prostu wziąć i odejść, nic po sobie nie pozostawiwszy. Życie to jest prezent i trzeba je przekazać. (…) W tym jest cały sens.

Już niedługo ludzkość będzie przedłużać życie w nieskończoność.

Mędrzec będzie żył tyle, ile żyć powinien, a nie tyle, ile żyć może.

Pierwszym symptomem, który ujawnia, że zabijamy marzenia, jest brak czasu (...) Drugim objawem śmierci naszych marzeń jest pewność przekonań.(...) I wreszcie trzecim symptomem śmierci naszych marzeń jest spokój: życie staje się niedzielnym popołudniem, nie żąda od nas niczego szczególnego, a i my nie mamy ochoty wiele z siebie dawać..

Artystą się bywa: wielkie kreacje tworzy się rzadko i tylko w wybitnych filmach, których nie ma wiele. Żyć i pracować zaś trzeba na co dzień. A co do telenowelowych zagrożeń – nie lubię stwierdzeń, za którymi kryje się podział na aktorów telewizyjnych i kinowych. Myślę, że aktorzy dzielą się na dobrych i złych.

Kapitalizm sprawia, iż całe życie pracujesz, głodując, a i tak możesz skończyć w przytułku, gdy będziesz stary i nie będziesz mógł dalej pracować.

To właśnie różnica między żywymi i umarłymi, nieprawdaż? (…) Umarli cię nie zawodzą. Przeżyli już swoje życie, zrobili to co zrobili. My się nie zmieniamy, żywi natomiast zawsze zawodzą.

Wartością podstawową jest życie i zdrowie każdego człowieka. Pozwólmy każdemu człowiekowi żyć w jego kulturze. Przestańmy kłamać, że potrzebna jest komukolwiek demokracja. My czujemy wady tego potwornego ustroju jakim jest demokracja i kłamiemy, że niesiemy to Irakijczykom.

Szachy są rodzajem intelektualnej aktywności; w nich zawarty jest swoisty czar. Intelektualna aktywność to jedna z największych rozkoszy – jeśli nie największa – bytu ludzkiego.

Żyje się za pieniądze, ale nie warto żyć dla pieniędzy.

Wszyscy powinniśmy troszczyć się o przyszłość, bo w niej spędzimy resztę życia.

Wszystko w życiu dzieje się, bo się dzieje, a tylko w Krainie Romansów ma się wrażenie, że rządzi tym jakiś cel czy opatrzność.

Inny jest tym, którym nauczono mnie być, ale to wcale nie ja. Inny wierzy, że powinnością każdego człowieka jest przez całe życie głowić się jak zgromadzić pieniądze, by na starość nie umrzeć z głodu. I człowieka tak bardzo pochłaniają myśli i plany na przyszłość, że przypomina sobie o życiu dopiero wtedy, gdy jego dni na ziemi są policzone. Ale wówczas na wszystko jest już za późno.

Myślę, że to życie może być pełniejsze, ale – paradoksalnie – trudniejsze. W momencie kryzysu znacznie łatwiej jest stwierdzić, że świat jest zły, niż zmierzyć się z pytaniem, dlaczego Bóg, który jest dobrem, zdaje się nie działać. O ile więc ateiście może być łatwiej żyć, o tyle trudniej mu chyba umierać.

Jeśli spytacie kogokolwiek, co sądzi o Cyganach, odpowie bez namysłu: „To złodzieje i oszuści”. Choćbyśmy jak najusilniej próbowali wieść normalne życie, choćbyśmy osiedlali się na stałe w jednym miejscu, nosili przy sobie dowody osobiste, na rasizm nie ma lekarstwa.

Zostawiajmy po sobie dobre imię i trwałą pamięć wśród śmiertelnych, aby życie nasze nie przeszło nadaremnie.

(…) był to jeden z najpiękniejszych dni w moim życiu, dzień, w którym przeżywałem swoje życie, w ogóle o nim nie myśląc.

W noc śmierci moich rodziców, zwiałam z rodzinnej kolacji i poszłam na imprezę. Upiłam się, pojechali po mnie. Dlatego zginęli. Nasze czyny zmieniają rzeczywistość, ale musimy z tym żyć.

Bo zgodziłam się z życiem i kradnę to, co jest najmilszego. To jest szczyt mądrości.

Oto psychika ludzka nie tylko zmienia się wraz z warunkami życia, ale jest też indywidualnie różnorodna. Tymczasem wszelkie utopie z natury rzeczy zmierzają do swego celu przez ujednostajnienie życia: układ, który uważają za najlepszy, chcą wprowadzić jako powszechnie obowiązujący.

Życie nie znosi próżni, zawsze pojawi się następny Kaczyński, ubrany w trochę inny kostium.

Miłość nigdy nie staje na przeszkodzie temu, kto pragnie żyć Własną Legendą. Jeśli tak się dzieje, znaczy to, że nie była to miłość prawdziwa, miłość, która przemawia Językiem Wszechświata.

Bycie producentem filmowym strasznie wyjaławia.

Uczynić kogoś szczęśliwym – to jakby jego życie pomnożyć i pogłębić.

By żyć odtąd wierszem nowych radości, by naprawdę stać się bogiem!

Zrywaj kwiaty życia z radością, jaką daje ulotna chwila, nie sięgaj po korzenie w ziemi, bo tam jest tylko smutek i cisza.

Życie w Londynie jest do tego stopnia przesiąknięte cywilizacją, że mając kominki, światło elektryczne, kolej podziemną i parasole, człowiek niemal nie zauważa pogody.

Byt i wartość przenikają się ze sobą nawzajem. Byt jest warunkiem wartości, jest ty, co pobudza, wywołuje i wręcz konstytuuje wartość. Wartość z kolei stanowi podstawowy warunek i główny impuls skłaniający człowieka do zmiany otaczającego nas świata.

Moja żona jest mądrą kobietą, nie wtrąca się do mojego życia – to są dwa odrębne światy. Proponuję ci życie u mojego boku. Ze wszystkimi jego atrybutami.

Dziadek mawiał, że dzieciom wystarczy gra baseball. Odzwierciedla ona prawdziwe życie. Sukcesy i porażki. Działanie w grupie i samotności. Ma swój koniec, nie tak jak dyscypliny na czas. Ta wiedza zdaniem dziadka, powinna dziecku w pełni wystarczyć.

Nic, naprawdę nic nie jest warte życia oprócz miłości.

Każdemu mężczyźnie potrzebne są do życia trzy kobiety: matka, żona i przynajmniej jedna kobieta, która widzi w nim mężczyznę.

Humanizm oznacza troskę o to, by rozrost zakresu i siły aparatu władzy nie sprowadził człowieka do roli narzędzia i nie ograniczył jego życia do wykonywania poleceń elity i by pojęcie przeciwnika politycznego czy ideowego nie utożsamiało się z pojęciem absolutnego wroga, wobec którego każda broń jest wskazana i święta.

Życie polega na czekaniu (…) a miłość tym bardziej. Najlepiej rządzi tymi sprawami przypadek.

Ależ kochani, co było, to było! Nie narzekajmy, nie patrzmy za siebie i nie stójmy jak słupy soli, kiedy życie przecieka nam między palcami!

To zadziwiające, bo dostałam ich [nagród] już 11 i śmieję się, że wyczerpałam limit do końca życia. Jednak prawda jest taka, że mam w teatrze ogromne szczęście do ludzi.

Pisarzem został po to, by głosić chwałę życia, jego złożoność i piękno.

Był taki czas, gdy Biharczycy mieszkający w Delhi i Mumbaju byli obiektem drwin. Wielu z nich zaczęło ukrywać swoją tożsamość. Ale teraz scenariusz się zmienił. Bycie Biharczykiem to powód do dumy. Nasi chłopcy nie mają sobie równych, jeśli chodzi o inteligencję.

Wiesz, mała, na czym polega bycie dorosłym? (…) Na odpowiedzialności. Trzeba przewidywać skutki swojego postępowania.

Gdybyś mogła, odmówiłabyś mi prawa do życia. Do wolności. Odebrałabyś mi ją. Sądzisz, że przyjęli by cię z powrotem do FBI? Ludzie, których nienawidzisz równie mocno, jak oni ciebie? Myślisz, że dostałabyś medal? Oprawiony i powieszony na ścianie przypominałby ci o twojej odwadze i nieprzekupności. Potrzebujesz do tego jedynie lustra.

Człowiek zaczyna być człowiekiem wtedy, gdy przestaje jęczeć i przeklinać, aby zacząć szukać prawdy, która rządzi jego życiem.

Ale nawet banalna choroba może okazać się nieuleczalna, jeśli nie ma w kimś woli życia. Rozumiesz? To jest sprawa duszy.

Idealizm to dobra cecha ludzka. Młodzi ludzie kończący studia mają idealistyczne podejście do życia i zawodu. To działa na korzyść. Dzięki takiemu podejściu, można mieć dobrą, ekspansywną energię, która jest potrzebna do tworzenia czegokolwiek. Niekoniecznie trzeba być bardzo młodym, wystarczy mieć młodą duszę.

I nie wiadomo od jak dawna bezskutecznie poszukuje miłości swojego życia. Jeśli nie znajdzie, od czasu do czasu popada w depresję. A kiedy ją zmęczy ten stan poświęca się rozśmieszaniu ludzi, żeby ponownie popaść w depresję.

Kobiety nie lubią może ostateczności w życiu zewnętrznym – ale wewnętrznie każdą sytuację potrafią wyczerpać do dna, jeżeli chcą.

A oto warunek sukcesu: twoje życie będzie doskonalsze, jeśli ty sam staniesz się doskonalszy.

Nie ma znaczenia, czy w kokpicie tupolewa był generał Błasik, czy nie. To już nie przywróci życia tym, którzy w tej katastrofie zginęli.

Nie użalam się nad sobą. Kiedy życie daje mi gówniane karty, gram nimi.

Niczym ziarna, co z wiatrem rzucone padają na ziemię, lub wysoko w błękitach latają – nie stracone, lecz rozłączone. A życie trwa.

Właściwie gdyby chcieć streścić moją pracę pisarza, moje podejście do słowa, którym się posługuję i któremu wierzę, to moim credo jest nieobojętność na krzywdę. Krzywdę człowieka, kimkolwiek on by był, krzywdę wszystkiego, co godzi w życie. Życie pojęte jako jedyna radość jaka istnieje. To jest moja lapidarna, ale prawdziwa odpowiedź.

Władziu, jak ci nie każą, to nie pchaj się na wystawy, bo życie to nie sklep i drugiego takiego towaru na składzie nie znajdziesz.

Góry to moja miłość. Wypełniają moje życie i stały się też moim zawodem.

Bądźcie samoukami, nie czekajcie, aż was nauczy życie.

Cywilizacja wysysa z człowieka całe życie.

Ja nie zrobię tu odkrycia,
Ale rumby chcę od życia,
A tutaj – blues, panie Janek (...).

Ci, którzy nie posuwają naprzód żadnego życia poza swoim własnym, żyją nieciekawie.

Dobrze mówię, że trzeba długiego czasu, aby poznać osobę, i że nie masz nic pewnego w tym życiu.

Tak, w życiu każdej gospodyni przychodzi czas na renowację. Może pozbywać się nieprzyjemnych wspomnień, zrywając niegdyś szczęśliwy związek lub dokonując niezbędnych zmian, szykując się na coś nowego. Ale niezależnie od tego jak wyraźnie gospodyni potrafi dostrzec wszystkie zmiany w swoim życiu, ludzie z sąsiedztwa mogą to widzieć z innej perspektywy.

Dzisiaj wydaje mi się, że cała moja egzystencja to jedno pasmo klęsk: wyścig, którego wynik przecież się znało, lecz nie potrafiła zgarnąć wygranej.

– Chcesz się skończyć, Grzegorz?
– Możesz to nazwać, jak chcesz. Nazwa jest w tym wypadku obojętna. Żadna metafora nie zagra. Nie chcę już więcej kochać, cierpieć, czekać ani wierzyć w rzeczy, których nie potwierdza życie.

Historia jest nauczycielką życia.

Lepiej umrzeć stojąc, niż żyć klęcząc.

Ja chcę żyć, przekręcić życie, by nie było kalekie. Bo albo się schodzi, albo wchodzi. Trwanie pomiędzy jest jak powolne samobójstwo. Ten zawód jest dla mnie wentylem od tego, co w domu. Muszę tylko pilnować, żeby nie wybierać rzeczy miałkich.

Robotnicy, kiedy się zjednoczą, zdobędą to, czego pragną, czyli prawo do pracy, wykształcenia, opieki zdrowotnej, przyzwoite warunki egzystencji – podczas gdy rozproszeni zawsze będą źle traktowani przez bogatych i przez władze.

Tylko to, co jest śmiertelne niesie w sobie życie.

Najważniejsze jest, by gdzieś istniało to, czym się żyło: i zwyczaje i święta rodzinne. I dom pełen wspomnień. Najważniejsze jest, by żyć dla powrotu.

Jeśli nie narodzimy się na nowo, jeśli nie uda nam się spojrzeć na nasze życie raz jeszcze, z dziecinną prostotą i entuzjazmem – to gubimy sens życia.

Jeżeli piszę dwie, trzy godziny – na więcej zwykle nie mam siły – czuję spokój i ulgę. Mam wrażenie, że pisząc, coś sobie lepiej wyjaśniam, lepiej – bardziej świadomie – poznaję smak życia, jego zapach i dotyk.

Pomimo wszystko, ci z nas, którym się udało... mają obowiązek budowania od nowa... uczenia innych tego, co wiemy, i w tym co pozostało z naszego życia... Szukania dobra i sensu w tym życiu.

Aresztowanie – to nagły i rażący przerzut, przewarstwienie, przeskok, z jednego życia do całkiem innego.

Ludzie z Kontynentu mają normalne życie seksualne, Brytyjczycy zabierają do łóżek butelki z gorącą wodą.

Całe moje radiowe życie było związane z muzyką Michaela Jacksona. Chciałbym, żeby ludzie pamiętali, że pisał fantastyczne utwory, nie tylko plotki o nim. Był gwiazdorem niemal od urodzenia, a to nie pomaga normalnie żyć.

Raz w życiu pomyliły mi się kroki i od tego czasu chodzę krzywo.

– Trzeba jakoś żyć. – Wzruszyła nerwowo ramionami. – Bo przecież można stracić życie na szukaniu.
– Jakoś? – zapytałem z ironią, która przyszła mi bez trudu. – Masz jedno życie i chcesz je przeżyć JAKOŚ?

Dopóki nie zrozumiesz śmierci, nie zrozumiesz życia.

Nie wyjdę dziś z tobą baby na techno,
Nie pójdę z tobą pod rękę po molo.
Nigdy w życiu nie pokocham dziewczyny,
Która słucha disco polo.

Dla mnie bardzo ważna w pracy jest intuicja. Nie wiem, czy w życiu mam intuicję, ale w zawodzie na pewno mam i dlatego uważam za najważniejsze pierwsze wrażenie po przeczytaniu tekstu.

Siermiężność bytu określa moherową świadomość.

Na twarzach bogaczy i możnych tego świata cierpienie objawia się zawsze jak coś niespodziewanego, jak dysonans i coś niezrozumiałego. Nigdy nie jest w stanie przesłonić maski łatwego życia w okowach konwenansów. W każdym razie ból jest uzewnętrzniany zawsze zbyt głośnym i nienaturalnym wołaniem o współczucie. Powiedziałbym nawet, że ma pewien posmak, choć niezamierzony, teatralnego gestu.

Bóg dając nam życie obdarzył nas jednocześnie wolnością.

Mówienie prawdy nie jest wygodne i w moim zawodzie mało dyplomatyczne. Dlatego niektórzy wolą wtapiać się w szare tło, w myśl zasady, że pokorne cielę... trzynaście matek ssie. Mnie taka postawa nie odpowiada. Wolę żyć w zgodzie z sobą.

Człowiek nigdy nie powinien odmawiać skosztowania brzoskwini (…). Bo może już nigdy więcej nie mieć okazji. Życie jest krótkie, Stanisie. Pamiętaj co mawiają Starkowie. Nadchodzi zima.

'''Karolina Morelowska''': Pewnie każdy powie, że to wartość, bez której nie da się przejść przez życie.
'''Adam Boniecki''': Czyli bez ludzi, po prostu. Mówi się: ty jesteś dla mnie ostoją, pewnym punktem. A jeśli się nie mówi głośno, tak czuje się w sercu.

O głupoto ludzka! Czyż nie widzisz, że żyłaś z sobą przez całe życie, a nie znasz jeszcze rzeczy, którą w najwyższym stopniu posiadasz, to jest swego szaleństwa?

Niezgodność warunków życia z psychizmem jednostki – wytwarza nienormalność istnienia, pesymizm, rozpacz, miotanie się gorączkowe; człowiek czuje się coraz bardziej olbrzymem strąconym w przepaść, spętanym Prometeuszem, spętanym przez Boga – kapitał.

Wszystko co jest, posiada bowiem duszę, czy to kamień, czy roślina, czy zwierzę, czy nawet myśl. To, co znajduje się na ziemi i pod jej powierzchnią, ani przez chwilę nie przestaje się przeistaczać, bo ziemia jest również bytem żywym i posiada własną duszę. My stanowimy część tej duszy i rzadko zdajemy sobie sprawę z tego, że ona działa zawsze na naszą korzyść.

Jakie to smutne – żyć metaforami zamiast prawdziwym życiem. Jedynych wrażeń zmysłowych dostarcza patrzenie w świecący ekran, dotykanie klawiszy i słuchanie sporadycznych pisków dobiegających z głośnika. Cała reszta jest syntetyczna.

Isaac Rabin poświęcił życie na ustanowienie pokoju między Izraelczykami i Palestyńczykami.

Tak sobie żyć będziem,
Modlić się, śpiewać, pleść stare powieści,
Śmiać się do złotych motylów i słuchać,
Jak prostaczkowie opowiadać będą,
Co się u dworu dzieje, kto wygrywa,
Kto traci, kto jest w łasce, kto w niełasce.

Człowiek, który nie stawia czoła cierpieniu, nie akceptuje życia. Ucieczka przed cierpieniem jest ucieczką przed życiem.

Myślę, że cieszyła się wieloma rzeczami w życiu – jej uczucia, lektury, sposób widzenia ludzi, własne umiejętności dostarczały jej wiele radości, choć tkanka cielesna i mózg nie były na tyle twarde, żeby stawić opór wewnętrznemu wulkanowi.

Całe moje życie, to nic innego, jak oczekiwanie. Przez całe życie, prawdę mówiąc, czuję się jakbym… nie robił nic innego, tylko tkwił na stacji kolejowej. I odnoszę wrażenie, że życie, które właśnie przeżywam, nie jest prawdą… Tylko długim oczekiwaniem na coś rzeczywistego, coś istotnego!

Chcę zaskakiwać ludzi i grać wbrew ich oczekiwaniom. To, co robię, traktuję bardzo poważnie. Bardzo ciężko nad tym pracuję i myślę o tym cały czas. Praca jest dla mnie najważniejszą rzeczą w życiu.

Życie gaśnie sama z siebie jak świeca, która spaliła swą materię.

Życie jest uporczywym mocowaniem się z siłami, których nie pojmujemy.

Człowiek został stworzony pierwotnie jako jedna osoba ku pouczeniu, że ktokolwiek ratuje jedno życie, to jakby ocalił cały świat a ktokolwiek unicestwia jedno życie, niszczy cały świat.

Człowiek Zachodu uwolniony od obowiązków cywilizowania i chrystianizowania ludzkości, pławiąc się w luksusie i rozpasaniu, zdaje się tracić wolę życia i najwyraźniej pogodził się z nieuchronnie nadciągającą śmiercią

Kto nie umie być ciekawym, ten szczęśliwym być nie może. Ciekawość jest pierwszym stopniem do szczęścia, nie do piekła. Kto nie ciekawy, żyć niewart.

Przecież ja nie mogę całe życie udawać, że pieniądze nie istnieją (…).

Historię swojego życia można napisać od nowa na sto różnych sposobów, ale nic nie zatrze tych kilku pierwszych pociągnięć pędzlem.

Gdybym był znowu młody i musiał decydować, w jaki sposób będę zarabiać na życie, nie starałbym się zostać uczonym ani nauczycielem, lecz obrałbym zajęcie hydraulika lub domokrążcy w nadziei zdobycia tego minimum niezależności, które jest osiągalne w dzisiejszym świecie.

Życie jest statkiem płynącym w podróż, z której nie ma powrotu.

Koniec świata jeszcze daleko,
Kiedyś będziemy piękni i bogaci.
W życiu tyle złego, co dobrego,
Tylko, kto dobrem, z własnej woli płaci.

– Powiedział, że nie jesteś ładna, ale za to intrygująca. I że nie jesteś najlepszym muzykiem, jakiego słyszał w życiu. W technicznym sensie. Ale mimo to potrafisz skupić na sobie uwagą publiczności. (…)
– Wierz mi, skarbie, że Willy podał ci mocno okrojoną wersję – rzucił z uśmiechem [Pohuka] i przemaszerował przez salon do kuchni, idąc za zapachem kawy.

Całe życie był żołnierzem, a swoją aktywność publiczną skończył jako mąż stanu, czyli osoba, która mimo wszystko odbiła się pozytywnie w najnowszej historii Polski. Mimo tego, że wprowadził stan wojenny, to wielu Polaków uratował.

My, detektywi badający miejsca zbrodni, poznajemy ludzi w najgorszym dniu ich życia – gdy stracili ukochaną osobę, często w okropnych okolicznościach. Pęka im serce i nigdy się już nie zrośnie. Wciskamy im zdanie: „Przykro mi z powodu państwa straty”. Jak widać, nie daje ono ukojenia.

Życie jest skomplikowane.

Kampania, jaką święty Maksymilian [Kolbe] w swoim „Małym Dzienniku” robił po to, żeby wspierać polski przemysł, polskie rolnictwo: [hasło] „kupuj u swojego” – i to nie był antysemityzm, to był przejaw pewnej integracji społecznej, też dążenia do tego, żeby naprawić polską gospodarkę, byt polskich kupców, polskich konsumentów.

Ku swemu zakłopotaniu [naukowcy] nie mają na to [ewolucję] wyraźnej odpowiedzi, ponieważ chemikom jeszcze nie udało się powtórzyć eksperymentów tworzenia życia z materii nieożywionej, które przypisuje się przyrodzie. Uczeni nie wiedzą, jak to się stało.

Świadomie nigdy nie sięgnęłabym po doping. Zbyt wiele poświęciłam, aby dojść do takiego poziomu. Kocham sport i w ten sposób nie mogłabym zakończyć czegoś, co było i nadal jest moim całym życiem.